Kagerplassen
Begin 2020, in de eerste lockdown, viel er zomaar een bootje op ons bord: Olijfje, liggend in een prachtig hoekje van Nederland aan de rand van de Kagerplassen. Inmiddels ben ik me zeer gaan hechten aan zowel de boot als de omgeving, met in elk seizoen alle mooie luchten en vergezichten die men zich maar kan wensen. Daarnaast is het schilderen vanaf boot of vlet een plezierige aanleiding om weer een hele nieuwe set van praktische schildertrucs te ontwikkelen.
uit 2022 tot 2023
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht naar de kunstenaar
2022_12_01 Kever Vanaf Balgerij
2022All the leaves are brown Na een vrij lange schilderpauze, ging ik met deze weer van start op de Kaag, zittend voor de mast op de voorplecht van bootje ‘Olijfje’, geankerd in de vaart richting de Kever, aan het begin van de winter. Dat klinkt niet als een comfort zone maar is het wel: het winterbruin, blauw en wit is tomeloos mooi, het meer is stil op de ganzen na en het de rottende rietkragen zijn op hun allermooist. Geef mij maar de winter.
2022_12_22 Balgerij Weersomslag
2022Weersomslag Ik heb nooit de wil of illusie gehad om een schilderij een momentopname te laten lijken, ook al is dat wel gebruikelijk in de plein air gemeenschap. Wat sneller beweegt dan ik kan schilderen neig ik te mijden (vandaar het gebrek aan mensen) maar het verloop van licht en weer volgen in verf verveelt nooit. In het stille seizoen op de winterse Kagerplas is het variabele weer ook daarom aantrekkelijk. Zo ook hier, waar halverwege het blauwe niets-aan-de-hand-luchtje plots weggeschoven werd door een winters grijs wolkendek, met het onderliggend landshap navenant anders belicht.
2022_12_15 Balgerij Laatste IJs
2022TMI Een iets minder poëtisch aspect van plein air schilderen is het management van de persoonlijke hygiëne ofwel het ophouden van de plas. Koud weer, nattigheid en vorderende leeftijd verergeren de zaak: met de thermosfles bij de hand komt dat volgende warme kopje koffie niet zonder prijs. Wie graag weidse uitzichten schildert, zoals ik hier langs de kade nabij de Balgerij, kan ook niet even illegaal achter een boom zonder de ezel te alleen te laten. Om het mystiek-lyrische beeld van het buiten schilderen niet nog verder te ontkrachten laat ik de gevonden oplossingen hier maar in het midden.
2022_12_15 Kaag IJsschotsen
2022Eindig IJs Er is nog maar zelden ijs in Nederland, en het mooie beeld van de opbrekende schotsen in een vaart is daarmee nog zeldzamer. Deze sessie was dus het equivalent van een goede zee voor de golfsurfer: alles laten vallen en dat schilderij binnenhalen. De winterse wolken en het mooie tegenlicht over de schotsen maakten het alleen maar mooier, zoals het tienjarig wandelaartje dat kwam buurten nogal snaaks opmerkte: misschien had hij al wel wat vaker buitenschilders meegemaakt.
2022_12_23 Balgerij Opkomende Mist
2022Spruit en vaarboom Halverwege de vaart richting de Kever ankerde ik naast het riet. Normaal gesproken leg ik dan een spuit aan op voor- en achter-kikker, zodat ik met het wisselend vieren en aantrekken van beide spruitlijnen de boot bijna over een halve bocht stabiel op de wind kan laten liggen. Dat is handig als je op de plecht zittend een panorama van 180 graden wil schilderen en bovendien een welkom pauzemomentje om de benen even te strekken. Echter, geen handigheidje dekt alles af: er stond nu geen zuchtje wind en de boot zwalkte loom om het anker. Gelukkig is het hier vrijwel overal ondiep, dus ik prikte de vaarboom in de modder om de boot in de gewenste richtingen te fixeren, terwijl ik al schilderend genoot van de mystiek van opkomende mist.
2022_12_09 Kever Vriespunt OZW
2022IJzige ochtend In de zomer deel je de Kever met velen, maar in de winterdagen heb je een exclusief privé-meer. De temperatuur was rond het vriespunt. De boot was zo spekglad dat ik toch maar aan een ‘lifeline’ ging denken, ondanks dat ik nou niet bepaald Kaap Hoorn rondde: ik lag voor anker naast het eiland van de Unie van Watertoeristen op een windstille dag op de Kever. De tenen werden koud, de koffie was warm en ik nam het mooie koude licht serieus: van uur tot uur schilderde ik met de klok mee wat ik zag in de kijkrichting en rolde het doek gestaag door, zonder terug te kijken. Zo werd het schilderij vanzelf het eerste weerbericht van die dag. Na een halve bocht en enkele uren had ik er nog steeds schik in en besloot ik aansluitend de rondgang af te maken met werk twee.
2022_12_09 Kever Vriespunt WNO
2022IJzige middag Dit tweede werk van de dag (zie de ochtend) was een logisch gevolg van een mooie tijdsopname. Het einde van de korte winterdag naderde en zo op twee-derde ging de zon onder en kwam een stevige mist op. Dit werd natuurlijk allemaal trouw nageschilderd, uiteindelijk met een hoofdlampje op om de kleuren in het donker te kunnen mengen. Het had wat mystieks om dat laatste stuk de spookachtige stammen van dichtbij te zien, terwijl de boot meer en meer in een cocon van dichte mist werd gepakt die tot de ochtend zou aanhouden. Na afloop warme knakworstjes op het pitje en een goede nacht in de dubbele slaapzak.
2023_01_05 Kever Noordwest Luwte
2023Toetsen Tellen Stel, je maakt een schilderij van zeg een halve vierkante meter en doet dat met losse toets, dus zeg een twee vierkante centimeter per streek. Dan kom je met een beetje dekking en de gebruikelijke artistieke gelaagdheid toch al op een drieduizend streken per schilderij. Bij de meer gedisciplineerde ofwel utopische sessie is elke streek ook echt specifiek met mes voorgemengd op het palet en niet zomaar uit de grote klodder opgevist. Om het ritme erin te houden, heb ik daarom het paletmesje achterop de kwast gemonteerd, zodat ik in dezelfde hand doorkan. Gegeven de voorraad, moet ik hiermee inmiddels toch echt wel de miljoen streken zijn gepasseerd: gekkengetal.
2022_12_02 Kaag Kever NO
2022Kan vriezen, kan dooien Deze is gemaakt op de voorplecht van 'Olijfje' tijdens een nogal koude maar erg mooie stille winterdag op de Kagerplassen, voor anker liggend in de Noordoostelijke luwte van de Kever. Het had dan ook alles van de perfecte plein air ervaring, tot een dagje later de nog te natte onderlaag gesso liggend op de ijskoude ateliervloer afschuwelijk verfrommeld bleek. Naast vogelpoep, regen, hondenplas, vergeten omber, buurtende straatgekken en zo meer was dit wel weer een nieuwe vermelding in het grote zwartboek van grote en kleine plein air rampen. In dit geval liep het met een sisser af: de strijkbout en het bijwerken deden wonderen en het werk leefde nog lang en gelukkig.
2023_01_06 Kever ZuidWest Luwte
2023
2022_04_08 Kaag Keverhaven Uitgang
2022Multiversum De Keverhaven ligt om de hoek van de Balgerij. Ik voer er vaak langs met het bootje ‘Olijfje’, maar vanwege een vrij onschuldig akkefietje in het voor-verleden van de boot fantaseerde ik altijd angstige gedachten bij elkaar over onwelkom zijn. Dus, op een dag maar gewoon met de roeivlet naar binnen, keurig aangemeld en liggeld betaald voor de vlet (hoewel ik er vriendelijk doch ferm op gewezen werd dat ik ook met deze vlet even bij het meldbord had moeten wachten). Heerlijk in de vlet getekend, die dag. Het bleek ook hier weer zo’n eigen universum te zijn: vanaf de snelweg lijkt dit hele gebied wel een matroesjka van in elkaar passende werelden, met achter elke vaart of sloot weer een nieuwer, nog kleiner maar altijd uitnodigend universum.
Balgerij
2022
Vier Molens
2022
West Ade
2022
Zicht op Oude Kooi
2022
De molen van Verhaar
2022
De pompen van Buitenkaag
2022
Knotwilgen bij Sassenheim
2022